Moeite met schrijven en tóch bloggen: zo doe je het

Sinds het ontstaan van mijn bedrijf, blog ik. En dat werkt goed. Alleen heb ik één heel groot voordeel: ik ben tekstschrijver, dus ik kan schrijven. Zoals ik jaloers ben dat mijn boekhouder haar volledige administratie geautomatiseerd heeft en er amper tijd aan kwijt is, zo zullen er ook ondernemers zijn die jaloers zijn dat mijn vak mijn eigen bedrijf ook zo goed helpt. Want ja, schrijven kan ik. Maar wat nou als je moeite hebt met schrijven? Is bloggen dan ook wel wat voor jou?

Waarom heb je moeite met schrijven?

Om daar wat zinnigs over te zeggen, zul je eerst bij jezelf op onderzoek uit moeten gaan. Wat maakt dat je denkt moeite te hebben met schrijven? Is dat wel echt zo? En betekent dat dat je het bloggen wel gedag kan zeggen? Tijd om dieper in te gaan op mogelijke redenen waarom jij denkt niet te kunnen schrijven.

1. Schrijven past niet bij je identiteit

In ons leven krijgen we allemaal bepaalde ideeën over wie we wel zijn en wie we niet zijn. Soms is één zinnetje dat je hoorde op de middelbare school al genoeg om iets in je hoofd te prenten wat er maar moeilijk uitgaat. Ik was bijvoorbeeld niet goed in gym (iets met slecht diepte zien en áltijd de bal missen met slagbal) en vond mezelf daarom geen sportief type. Zo zijn er allemaal ideeën ontstaan over wie we wel en niet zijn en dat nemen we mee in ons volwassen leven. Ik heb zelfs lang gedacht dat ik [geen ondernemer] was. Zo kan het gebeuren dat jij jezelf bijvoorbeeld meer als beelddenker ziet, als praktisch georiënteerd of als prater in plaats van schrijver. Schrijven past gewoon niet bij je identiteit en daarom heb je het idee niet te kunnen schrijven.

2. Perfectionisme en angst voor zichtbaarheid

Een andere reden om te denken dat je niet kunt schrijven, is als je last hebt van perfectionisme of angst om zichtbaar te zijn. Een blog publiceer je immers (anders kan je ‘m net zo goed niet schrijven) en daarmee staat ineens wat jij eerst alleen maar in je hoofd had zwart op wit. Voor iedereen om te zien en vooral: voor iedereen om commentaar op te hebben. Voordat je dat gaat doen, moet je wel héél zeker weten dat je het bij het juiste eind hebt. Dat je de juiste achtergrond hebt om je claims ook echt hard te maken. Je moet je tot op het bot wapenen tegen elke vorm van kritiek, dus zorg je dat alles dichtgetimmerd is, breng je nuances aan en lees je ‘m drie keer door voordat je op publiceren drukt. Als de lat zo hoog ligt, is het nogal logisch dat je denkt niet goed genoeg te kunnen schrijven of niet goed genoeg in je vak te zitten. Wie ben jij nou helemaal om dit te beweren en het dan ook nog eens op te schrijven?!

3. Je maakt taalfouten

Veel mensen verwarren taalfouten maken met niet kunnen schrijven. Je leraar Nederlands zei dat het nooit wat wordt met die taal van jou en jij denkt dus dat je niet langer het recht hebt om van je te laten horen in geschreven teksten. En laten we eerlijk zijn: mensen zijn ook genadeloos. Kun je nog zo’n goed punt maken, pakken ze je op dat d’tje en t’tje. Jij hebt ondertussen het idee dat je niet kunt schrijven en laat het maar zitten.

moeite met bloggen
Moeite met grammatica is moeite met schrijven? Nope.

4. Je vindt het moeilijk structuur aan te brengen

In een gesprek vind je het makkelijk om je verhaal te doen. Je kan dan gewoon ronduit praten en hebt geen last van dat je iets zo scherp mogelijk moet zeggen. Je kan je punt altijd wel maken, alleen in wat meer woorden. Moet iets op papier, dan moet er ineens een logische verhaallijn in zitten, moet het overtuigen (iets wat je in gesprekken intuïtief doet en aan gezichten afleest, maar op papier?) en moet het scherp geformuleerd zijn. Je houdt niet van dat keurslijf. Laat jou maar praten.

5. Je vindt het niet leuk

Iets niet leuk vinden wordt ook weleens verward met iets niet kunnen. Als jij geen affiniteit hebt met schrijven, dan kost het je de grootste moeite om jezelf ertoe te zetten om toch die blog te schrijven. Dat gaat dan moeizaam, waardoor je denkt dat je het niet kan. Je kan het alleen prima, maar vindt er gewoon niets aan.

Dus dan maar niet bloggen?

Het goede nieuws is dat elk van deze redenen niet betekenen dat je bloggen ook echt moet afschrijven. Als wij ondernemers ergens in getraind zijn, dan is het wel denken in oplossingen. Wij zijn niet van die types die bij de pakken neer gaan zitten. Hebben we een probleem? Dan vragen we ons af hoe we hem kunnen oplossen. Kan niet bestaat niet. Dus hop, laten we eens kijken wat je mogelijkheden zijn bij bovenstaande belemmeringen.

Schrijven past niet bij je identiteit: probeer het eens

Ik ben niet iemand die zegt dat je alles moet proberen in het leven. Er zijn gewoon dingen ronduit idioot om te doen en daarvoor hoef ik echt niet eerst uit een vliegtuig te springen om te weten dat dat niks voor mij is. Maar bij schrijven is dat anders. Ik ben de afgelopen jaren zo veel mensen tegengekomen die spontaan ontdekten toch eigenlijk wel te kunnen schrijven. Vooral omdat ze het leuk gingen vinden. Dat kan hè, dat je eerst dacht dat iets niet bij je paste en dat je het vervolgens leuk vond, ging trainen en beter werd. Had ik met sporten. Nu bootcamp ik twee keer per week. Eat that, slagbal. Als de enige reden is dat je niet schrijft omdat je dénkt dat het niet bij je past, dan is er een he-le makkelijke oplossing (lucky bastard): gewoon gaan doen.

Als wij ondernemers ergens in getraind zijn, dan is het wel denken in oplossingen.

Perfectionisme en angst voor zichtbaarheid: tóch publiceren

Laat me beginnen met dit zeggen: hier hebben we bijna allemaal last van. Ook die ene zichtbare persoon die altijd zoveel zelfvertrouwen uitstraalt. Het ís gewoon spannend om zichtbaar te zijn en dat zwart-op-wit maakt dat allemaal nog wat spannender. Het enige verschil tussen de mensen die zichtbaar zijn en de mensen die dat niet zijn, is dat ze het ondanks hun angsten toch doen. Dat ze ondanks twijfels, onzekerheden en angst voor commentaar gewoon op publiceren drukken. En dan gaan staan achter wat ze geschreven hebben.

Je zult ontdekken dat a) het wel meevalt met hoeveel kritiek je krijgt (sterker nog: denk aan alle leuke reacties die je krijgt!); b) je steeds meer je eigen visie en geluid ontwikkelt en er mensen zijn die daar echt wat aan hebben en c) het je steeds minder moeite gaat kosten, omdat ook zichtbaarheid iets is waar je aan gewend raakt. Twee tips:

  • De beste manier voor mij om van mijn perfectionisme af te komen was dit blogexperiment. Zie nog maar eens heel perfectionistisch te zijn als je élke dag een blog schrijft. Dit hoeft niet op dezelfde manier voor jou te werken, maar een frequentie waarbij je gedwongen wordt om over je drempel heen te komen, kan wel echt helpen;
  • Vermijd afzwakkingen. Hoe verleidelijk het ook is om die nuance op te zoeken, het maakt je tekst echt minder leuk en overtuigend. Niemand vindt het prettig om te lezen dat iets misschien wel zo is, maar ook zus of zo zou kunnen zijn. Het is geen wetenschap, het is jouw visie van dat moment. Je kunt je blogs altijd weer updaten over tijd met nieuwe inzichten.

Je maakt taalfouten: is dat echt erg?

Laat ik het zo zeggen: als ík opvallende taalfouten zou maken in mijn blogs (en ik maak ze vast weleens hoor!) dan zou dat behoorlijk slordig zijn. Het is namelijk mijn vak om te schrijven, te redigeren en te corrigeren. Maar als je fotograaf, grafisch ontwerper of beeldhouwer bent, is het echt niet heel erg als er af en toe een taalfoutje in je blog staat. Verwar taalfouten maken dus niet met niet kunnen schrijven. Schrijven in blogs gaat vooral over het overbrengen van je verhaal. Heb je een verhaal te vertellen? Dan kan je dus best schrijven, óók als er her en der nog wat taalfoutjes in staan. Toch liever foutloze teksten? Je tekst puur laten nalezen op taalfouten kost geen drol.

Je vindt het moeilijk structuur aan te brengen: schrijven is net praten

Ik verbaas me altijd over wat er gebeurt met mensen als iets op papier moet. Mijn stelling: als je het vertellen kan, kan je het ook opschrijven. Het hoeft geen perfect verhaal te zijn, zo scherp, pakkend en kort mogelijk. Het is jouw blog! Het gaat vooral omdat je je enthousiasme voor je werk erin stopt, dat je mensen helpt met wat tips, dat je ze meeneemt in je opdrachten. Structuur, schmuctuur. Gewoon vertellen wat je wilt vertellen, zoals je het zou vertellen. Desnoods praat je, neem je dat op en type je dat uit. Kan jou het schelen. Even de eh’tjes en de stopwoordjes eruit halen en gaan. Zo anders is schrijven niet. Als je echt het gevoel hebt dat dat niet goed genoeg is, stuur me dan gerust je opzet. Dan zal ik je vertellen of je die gewoon kunt publiceren of dat het toch handig is om ‘m te laten redigeren.

Je vindt het niet leuk: ga op onderzoek

Het leven zit al vol met dingen die we niet leuk vinden en toch moeten doen. Ik zal maar niet weer over die administratie beginnen… Maar bij bloggen moet je dus niet. Als je het tegen heug en meug in doet, dan gaat het je ook geen klanten opleveren. Jouw gebrek aan enthousiasme merken mensen altijd! Vind je schrijven echt niet leuk, onderzoek dan of bloggen echt de beste manier is voor jou. Ben je ervan overtuigd dat het wel de juiste zet is? Huur dan iemand in die het voor je schrijft. Scheelt jou tijd, geld en energie die je aan andere dingen kunt besteden.

Tot slot, deel ik graag het inspirerende voorbeeld van Onno met jullie. Onno begon in 2019 als zelfstandige ondernemer. Hij had er goed over nagedacht en besloot dat bloggen dé manier was om zijn bedrijf op de kaart te zetten. Mét succes kunnen we wel zeggen, want het bracht hem in contact met ministeries, directies en gemeentes. Alleen: Onno heeft dyslexie. Voor hem was het helemaal niet zo vanzelfsprekend om te gaan bloggen. Want mag je wel zichtbaar zijn op social media als er fouten zitten in je posts en reacties? Kan je wel bloggen als je hoofdpijn krijgt van schrijven?  En wil je dat, te midden van alle harde kritiek? Onno’s antwoord was volmondig ja. Mét een beetje hulp van mij. Hij schreef er zelf deze prachtige blog over: dyslexie, ondernemen en zichtbaar zijn: hoe ik hiermee omga.