Dit weekend is mijn man een weekend naar Polen. Een stedentripje naar een of ander gehucht waar niemand van gehoord heeft, waar niemand per se naartoe wil en waarvan je de naam totaal anders uitspreekt dan je het schrijft.
Met een aantal vrienden doen ze dat eens in de zoveel tijd. Een reisje naar een Oost-Europese stad, met als doel: de plek in de stad vinden waar je een halve liter bier kan vinden ónder de euro. Ik heb nog geen bericht gekregen dat de missie geslaagd is.
Het is goed dat hij er even tussenuit is.
In september krijgen we de sleutel van ons nieuwe huis, we zijn allebei druk op ons werk en we hebben ondertussen dat kleine mannetje dat onze aandacht vraagt. Het is dus best een drukke periode. Frisse energie opdoen in een treurige Poolse stad, is dan precies wat je nodig hebt.
Dat hij in Polen zit, betekent dat ik alleen thuis ben met onze zoon. (En poes, maar die vraagt niet zoveel aandacht.) Supergezellig, alleen is dit wat onhandig:
Onze zoon slaapt in de kamer naast ons, met flinterdunne muurtjes ertussen. Ze hadden net zo goed een doek op kunnen hangen. Elke zucht, elke gaap, elke draai hoor ik. Zelfs als z’n speentje valt hoor ik het. En hoewel ik dat stiekem wel gezellig vind, betekent het ook dat ik wakker word zodra hij even kucht.
Vanochtend was dat om 06.00.
Hij slaapt vervolgens heerlijk door. Híj wel.
Bij mij gaan alle radartjes in mijn hoofd aan. Gisteren zat het platform gelijk in mijn hoofd. Vanochtend werd ik wakker over de marketing voor één van mijn klanten. Súperfijn op zondagochtend! Wie wil dat nou niet?
Mijn kind is weliswaar heel leuk kind, maar van gedachte wisselen met mij doet hij nog niet. Als mijn hoofd dus vol zit en mijn man niet in de buurt is, dan blijft het malen in mijn hoofd. Ik blijf in m’n eentje ploeteren op een vraagstuk dat al zes keer in cirkels door mijn hoofd is gegaan.
Je hebt dan wel het idee dat je er heel druk mee bezig bent, maar je komt geen steek verder.
Dus is het nu zondagochtend, 06.50, en zit ik een blog te typen. Zo gaat dat als je in je eentje bent.
In je eentje ploeteren is nou eenmaal veel minder efficiënt dan iets soms even hardop uitspreken. Aan iemand voorleggen, die soms alleen luistert, soms met een oplossing komt, soms precies die vraag stelt die je weer in beweging brengt.
Ben je dus aan het tobben over je marketing en kom je er in je eentje niet uit? Het zou me heerlijk lijken als ik morgenochtend om 06.00 wakker word met jóuw marketing in mijn hoofd. Mail me voor een marketingoverleg: jessica@tekstbureautrefpunt.nl.
PS Volgend weekend ben ik zélf een weekendje weg. Wijnweekend in Nederland!
