Er is iets gebeurd in mijn blogcarrière. Toen ik net mijn eigen bedrijf begonnen was, ging ook ik bloggen. En net als veel anderen vond ook ik dat best spannend. Maar ik zette mezelf over mijn twijfels en onzekerheden heen en sloeg aan het bloggen.
Dat ging best goed: enthousiast schreef ik eens in de twee a drie weken een blog. Het was soms wat zoeken qua onderwerp, maar ik vond het leuk en kreeg er steeds meer plezier in (want: schrijven). Langzaamaan werd ik ook kritischer. Je ontwikkelt je (als het goed is) en wat je eerst nog een prima blog vond, vond ik al snel niet meer goed genoeg. Te weinig diepgang, te betweterig of te oninteressant.
Dus ging ik betere blogs schrijven. Ze werden langer en langer, uitgebreider, ik wilde van alles en nog wat in mijn blogs kwijt. Echte kwaliteit bieden. Dat ging best goed en ik vond het leuk. Alleen: dat kost ook meer tijd. Elke twee weken een blog werd elke maand en op een gegeven moment was ik al blij als ik eens in de twee maanden weer een blog had geschreven. Hallo drempel. Gevalletje perfectionisme dat in de weg zit.
En toen was daar de podcast van Elja Daae, Elja denkt door. Sowieso superleuk om te luisteren voor iedereen die meer wil leren over social media zónder al dat hoogdravige gedoe. En er zat een wijze les voor mij in. In één van haar podcasts (ik weet niet meer welke) vertelde ze dat ze een jaar lang élke dag een blog schreef en dat dat superbevrijdend werkte. Ze stond zelfs op uit bed als ze zich in halfslaap ineens realiseerde dat ze nog geen blog had geschreven. Dit werkte zó goed dat ze er nog jaren mee door is gegaan. Misschien was dat wel precies wat ik nodig had om weer in de blogflow te komen.
Ik besloot het in aangepaste vorm te gaan doen: elke week een blog online. Braaf plande ik het schrijven van die blogs in mijn agenda. En, iets minder braaf, verwijderde ik ze naarmate de week in beeld kwam en andere zaken ineens dringender waren. Dit was ergens begin april en ik heb sindsdien nog geen blog geschreven. Of nou ja, een stuk of tien in concept, niet goed genoeg. Nee, volgende week doe ik het wel echt. Alleen nog even aanpassen. Om het de volgende week weer niet goed genoeg te vinden.
Tot ik het gisteren ineens zat was. Zoiets half doen werkt dus niet. Om echt over die drempel heen te stappen en echt meer blogs te gaan schrijven, moet je het gewoon gaan doen. En dan in zo’n tempo dat je niet te lang na kunt denken over of het wel goed genoeg is. Als experiment. Voor mezelf, om te kijken wat het met het plezier/ de inhoud/ het aantal lezers doet om in zo’n tempo te bloggen. Leuk experiment toch, voor een tekstschrijver?
Vanaf vandaag publiceer ik elke werkdag een blog. In elk geval een maand, maar wie weet ga ik net als Elja jaren door. Tot morgen!
