“Ik háát social media.” Ze zegt het uit de grond van haar hart, dat merk je aan alles. “Ik vind het helemaal niet sociaal, juist het tegenovergestelde. Mensen praten niet meer gewoon met elkaar.” Ik hang aan de telefoon met één van mijn opdrachtgevers. Ze is vanuit het bedrijf naar voren geschoven om naast haar eigenlijke baan die social media op te pakken. Maar ja, ze háát het.
Ik snap wel een beetje waar ze vandaan komt. Zelf heb ik in ongeveer 2012 met veel gemak mijn Facebookaccount weer verwijderd. Ik had er een hekel aan dat als ik vrienden sprak er regelmatig gezegd werd: “oh ja, dat las ik op Facebook.” Of erger, toen ik eenmaal geen Facebook meer had: “oh, wacht, dat wist jij nog niet, want je hebt geen Facebook.” Of de feestjes die ik bijna miste omdat ik geen Facebook Invite had gekregen… Dus ja, persoonlijk gezien snap ik heel goed waarom je een hekel kunt hebben aan social media. Ik weet dat er mensen heel veel lol uit halen en good for them, maar ik was er niet een van. En toen werd ik ondernemer.
Toen leerde ik social media op een andere manier kennen. Want zakelijk gezien is het een net wat ander verhaal, als je het mij vraagt. Ik zal je eens vertellen hoe ik ‘aan de social media ging’.
Ik had nooit van tevoren bedacht dat als ik mijn eigen bedrijf zou beginnen, dat ik dan ook lekker actief zou worden op LinkedIn. Ik geloof dat ik ongeveer een maand na mijn inschrijving bij de KvK ineens dacht: misschien is het handig om mijn netwerk even te laten weten dat ik als zelfstandig tekstschrijver werk. Ik denk (maar ik weet niet helemaal zeker meer hoe dat gegaan is) dat ik na een tijdje een blog geschreven had en die toen ook maar ben gaan delen op LinkedIn. Spelenderwijs ben ik meer berichten gaan plaatsen en begon ik het steeds leuker te vinden.
Ik speelde met het soort berichten dat ik plaatste, ik speelde met tekeningen die ik bij mijn posts tekende en ik speelde met in een steeds leuker netwerk terechtkomen. En toen kwamen langzaam maar zeker de reacties, online én offline. Mijn LinkedIn-bijdrages waren geen reden om niet meer met me te praten, het bleek juist een reden om het gesprek wél met me te openen. Mensen wisten immers een beetje waar ik mee bezig was en konden daar iets over vragen of zeggen. Da’s veel makkelijker een gesprek aanknopen dan wanneer je iemand totaal niet kent. Via social media heb ik zo juist hele leuke gesprekken, contacten én opdrachten gevonden.
Ik denk dat de voornaamste reden dat social media zo goed voor me werkt, is omdat ik het léuk vind. Iets moet namelijk éérst leuk zijn, voordat het moeilijk wordt. Dit is een tegeltjeswijsheid die ik van mijn man geleerd heb. En die zó klopt. Ik ben eerst gaan spelen, ontdekken. Zonder ideeën over hoe het moest of wat ik er precies mee wilde bereiken. Er zullen nu veel mensen zeggen dat je áltijd een plan moet hebben, maar in het geval van social media is enthousiasme, lol en spelen denk ik veel belangrijker. Vanuit dat enthousiasme is mijn netwerk én kunde gegroeid. Pas als je lol hebt, kun je het moeilijke erbij pakken.
Als je nou het gevoel hebt dat je ‘iets’ met social media moet, maar je niet weet wat, begin dan bij wat je leuk vindt. Kies de stap die het meest comfortabel voor jou voelt en het platform dat jij het leukst vindt. En begin ermee vanuit lol, spelen en ontdekken. Wedden dat het dan goedkomt?
Dit is de tweede blog uit mijn blogexperiment. Donderdag verschijnt nummer drie 😊. Op de hoogte blijven van mijn werk? Volg me op LinkedIn of meld je aan voor mijn nieuwsbrief.