Dit is waarom je bloggen zo eng vindt

Geen tijd om te bloggen, niet weten waarover je kunt bloggen, geen zin om te bloggen: het zijn allemaal redenen die je vaak hoort over waarom ondernemers niet bloggen. Of beter gezegd: excuusjes. Want zeg eens heel eerlijk: is de echte reden dat je niet blogt niet eigenlijk dat je het rete-spannend vindt om je blogs online te zetten? Dan ben je niet de enige. Bloggen ís eng. Maar je kunt wat aan je angst doen.

Waarom bloggen eng is

Er is iets magisch aan het geschreven woord. Het is de magie die schrijvers aanspoort om tijdschriften, kranten en boeken vol te schrijven. Die journalisten aantrekt tot hun boeiende vak. Die tekstschrijvers vervult van trots. En dat is de magie van jouw creatie zwart op wit zien staan. Dat dat wat eerst in je hoofd zat, via jouw vingers op papier is gekomen, om vervolgens losgelaten te worden in de echte wereld, voor iedereen om te lezen. In print, waarbij je met je vingertoppen over de bladzijdes kunt glijden, of online, waarbij linkjes en interactie nieuwe dimensies aan je geschreven woord toevoegen. Kortom, er gebéurt iets als jouw teksten het publiek bereiken.

Tegelijkertijd is dat de reden dat veel mensen bloggen eng vinden. Want ‘voor iedereen om te lezen’ maakt ook ‘voor iedereen om een mening over te hebben’. En ‘zwart op wit’ betekent ook dat mensen wat je schrijft kunnen teruglezen, afpellen en aanvallen. Het publiceren van je teksten is daarom kwetsbaar en naakt, of het nu gaat om een blog, om een socialmediapost of om een websitetekst. Zo gek is het dus niet dat je bij het publiceren tegelijkertijd én wilt dat mensen het lezen én je laptop dicht wilt klappen, onder een deken wilt kruipen en hoopt dat niemand het leest.

‘Voor iedereen om te lezen’ maakt ook ‘voor iedereen om een mening over te hebben’.

Blogs schrijven met angst

Als we vanuit die angst gaan schrijven, gebeurt er ongeveer dit: na heel veel verzet, gaan we eindelijk zitten om een blog te schrijven. We hebben waarschijnlijk al een rijtje onderwerpen en kiezen een onderwerp. Om goed beslagen ten ijs te komen (want áls je dan publiceert, dan zorg je natuurlijk dat je weet waar je het over hebt!), beginnen we met onderzoek. Eens kijken wat anderen geschreven hebben. We lezen allerlei blogs, denken daarbij vaak: jeetje, die weet echt goed waar ze het over heeft, gevolgd door: wie ben ik eigenlijk om hier nog wat aan toe te voegen? We pikken wat ideeën eruit, hebben nu een hele, gedegen lijst van wat we over ons onderwerp willen zeggen en gaan schrijven. Het verhaal loopt niet, we voelen ons onzeker en we stoppen maar weer even.

Een tijd later pakken we erbij wat we geschreven hebben. Rotzooi, vinden we. En we beginnen min of meer opnieuw. Dit keer brengen we iets meer structuur aan, maar echt tevreden zijn we niet. Met pijn en moeite maken we er een verhaal van dat redelijk loopt. We laten ‘m weer even liggen, lezen ‘m nog een keer door om zeker te weten dat er niks raars in staat en dan publiceren we ‘m. Ok, hij staat online. Nu maar hopen dat je écht niks raars gezegd hebt.

Zit ik in de buurt?

Hoe je van je angst afkomt

Het lastige is dit: omdat we onzeker zijn, krijgen we het gevoel dat het perfect moet zijn voordat we onze blog online mogen zetten. Voordat we ons werk de ether in mogen slingeren. Voordat we het onderwerpen aan de Kritische Blik Van Anderen. We zijn geneigd om te kijken naar wat anderen zeggen en er een half essay van te maken. We hebben het idee dat we ergens een ‘erkend expert’-sticker moeten hebben verdiend voordat we ook iets online mogen zetten. En we plaatsen onterecht de mening van een ander boven onze eigen mening. Gaandeweg verliezen het allerbelangrijkste: het verhaal dat we met plezier met onze (potentiële) klanten willen delen. Het verhaal dat we moeiteloos aan onze klanten vertellen als we met ze in gesprek zijn. En misschien zelfs het verhaal dat we zélf graag ergens hadden willen lezen.

Het is allemaal heel herkenbaar én begrijpelijk. Je bent niet de enige. Maar je kunt er wel wat aan doen: gewoon gaan bloggen. Níet naar anderen kijken wat zij schrijven, maar je eigen toon ontdekken. Alleen maar bezig zijn met wat jij zelf over het onderwerp vindt en dat onverschrokken uitdragen in je blog. Want hoewel er altijd mensen zullen zijn die het niet met je eens zijn, zijn er ook altijd mensen die jouw perspectief juíst een verademing vinden. Die blij zijn dat ze eindelijk ergens iets anders lezen dan wat iedereen al zegt. En die jouw verhaal graag lezen. Maar je komt daar alleen achter door het gewoon te doen.

Naarmate je vaker blogt, wordt het makkelijker om onderwerpen te verzinnen, schrijf je sneller je verhaal en zal je steeds beter weten wat je uit wilt dragen. Je zult zien dat bloggen minder eng wordt, dat het routine wordt, iets wat je gewoon doet. En dat als je het gewoon doet, dat er positieve reacties komen en je het misschien nog leuk gaat vinden ook!

Niet overtuigd? Ik lees graag eens met je mee en zal je eerlijk vertellen wat ik van je blog vind.

Deze blog is onderdeel van een blogreeks over bloggen. Je vindt de andere blogs hier.