Ik drink al maanden geen alcohol meer. Logisch, want ik ben zwanger. Toch is deze zwangerschap het gebrek aan alcohol anders dan bij mijn vorige twee zwangerschappen. Dusdanig dat ik me afvraag: wordt het niet eens tijd om helemaal te stoppen met alcohol drinken?
Wijnhobby
Dat ik me dat afvraag, is misschien enigszins verbazingwekkend. Ik ben nooit echt een hele grote drinker geweest, maar ben zeker wel een liefhebber. In 2018 en 2020 heb ik twee wijncursussen gedaan (SDEN2 en SDEN3), ik heb regelmatig wijnproeverijen georganiseerd bij ons thuis en ik kan heel erg genieten van een echt lekkere wijn bij een etentje. In de winter drink ik net zo lief een bockbiertje en ’s zomers zijn er van die momenten dat het enige wat je wil een koud witbiertje is.
En toen werd ik moeder
Toch is er langzaamaan ook iets veranderd. Het voornaamste: ik ben moeder geworden. Met min of meer aan de lopende band dan wel zwangerschappen dan wel slapeloze nachten, is alcohol drinken nou eenmaal een stuk minder aan de orde. In de periodes dat ik niet zwanger was, dronk ik wel en ik miste soms een glas alcohol ook echt tijdens mijn zwangerschappen. “Straks als het weer mag…” dacht ik regelmatig.
Maar toen het weer mocht, had ik er geen zin in en smaakte het me niet. Dat heb ik langzaam weer opgebouwd, tot het punt dat ik wel weer genoot van een sporadisch drankje. Ergens is dat gek. Waarom zou je iets opbouwen wat niet goed voor je is en waar je geen zin in hebt? Maar omdat ik wist dat ik er ook zo van kon genieten, wilde ik toch graag weer drinken.
Minder drinken
Mijn alcoholverbruik verminderde de afgelopen jaren aanzienlijk. Af en toe bij een feestje of etentje, maar zelden thuis zonder bezoek en sowieso beperkt qua inname. Je rot voelen de dag daarna terwijl je ook nog voor twee kleine kinderen moet zorgen, is gewoon pretty shitty. Veel vaker bleef het bij 1 of 2 drankjes en de keren dat het er 3 of 4 werden had ik daar echt last van de volgende dag.
Gezondheid
Ook las ik steeds vaker over de nadelige gevolgen voor je gezondheid. Slechter slapen en minder concentreren kennen we allemaal wel, maar van dat alcohol het risico op kanker behoorlijk vergroot, was ik me veel minder bewust. Laat borstkanker nou net veel in mijn familie voorkomen. Ergens ging er bij mij iets knagen: is het het wel waard om alcohol te blijven drinken als je je er beroerd door voelt, minder energie van krijgt en je de toch al verhoogde kans vergroot dat je ernstig ziek wordt? Geen eenduidig nee volgde hoor, maar iets knaagde er wel.
Wat ook meespeelt: om mij heen zie ik de soms verwoestende gevolgen van alcohol(verslaving) en ik vraag me oprecht af hoe het kan dat we het met zijn allen zo gewoon vinden om zoveel te drinken? Alcohol zorgt voor zoveel problemen qua gezondheid, veiligheid en liefde, dat je denkt: waarom vinden we dit zo normaal? Waarom ben je ongezellig als je niet drinkt? Is het leven alleen leuk met alcohol? Hoort het er op zoveel momenten ‘nou eenmaal’ bij? Moeten we onszelf die vragen niet eens stellen?
We kijken op naar de bourgondische levensgenieter, die tenminste alles uit het leven heeft gehaald en echt genoten heeft! Maar geniet je echt meer als je je minder fit voelt, regelmatig verdoofd door het leven gaat en allerlei gezondheidsproblemen krijgt door je alcoholgebruik? Als je, in het ergste geval, je ellende verdrinkt en het leven niet vol aangaat, maar vlucht in alcohol?
Weer zwanger
Toen werd ik weer zwanger. Hoewel ik vlak voor mijn zwangerschap nog een bierproeverijen gedaan heb en genoten heb van glazen wijn, heb ik tijdens mijn zwangerschap geen seconde gedacht: wat mis ik die alcohol nu! Ik heb een vrijgezellenfeest en een bruiloft gehad, verjaardagen, netwerkborrels, etentjes, de hele shabang. Maar niks. Ik vind het oprecht niet erg om iets anders te drinken te kiezen én ik merk dat ik niet minder plezier heb, omdat er geen alcohol in zit. Blijkt dat ik prima broodnuchter durf te karaoken en dansen!
Wel of geen alcohol drinken?
Dus waarom zou ik dan weer alcohol gaan drinken? Eerlijk gezegd vooral omdat ik bang ben dat mensen die alcohol aan gezelligheid koppelen gelijk blijken te hebben. Dat ik niet meer gezellig ben, zonder dat glas in mijn hand. Dat mijn man en ik nooit meer samen proeverijtjes houden en aangeschoten net wat andere gesprekken voeren. Dat de spontaniteit en het lachen die óók bij alcohol horen, verdwijnen. Of het leven niet toch een beetje glans verliest als je die controle niet af en toe een beetje loslaat. Voor iemand die zoveel denkt en toch aardig serieus is aangelegd, heeft alcohol me ook veel plezier gebracht. Of denk ik dat maar, en kan ik dat ook zonder alcohol?
Ik ben iemand die een keuze moet maken. Ik kan niet een beetje stoppen met drinken, want dan verandert er niks. Óf ik ben iemand die niet drinkt, óf ik ben iemand die wel drinkt. Hoewel ik neig naar het eerste, durf ik het besluit nog niet definitief te nemen. Voorlopig verschuil ik me maar achter het feit dat ik zwanger ben.
Zelf ervaring met deze stap? Ik hoor ze graag!